بررسی شیوع سویه های انتروکوک مقاوم به ونکومایسین (VRE) در نمونه های مدفوع جدا شده از بیماران بستری در ICUبیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 1390 تا 1391

سابقه و هدف: انتروکوک مقاوم به ونکومایسین از پاتوژن­ های مهم بیمارستانی در جهان است. هدف از این مطالعه شناسایی شیوع انتروکوک مقاوم به ونکومایسین در سویه­های انتروکوک جدا شده از سواب رکتال بیماران بستری در بخش­ های مراقبت ویژه بیمارستان و فاکتورهای خطر آن بود. مواد و روش­ ها: این مطالعه مقطعی از آبان 1390 تا فروردین 1391 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام پذیرفت. 156 نمونه سواب رکتال از بیماران بستری در سه بخش مراقبت ویژه جمع­آوری گردید. نمونه­ ها از نظر وجود انتروکوک با انجام رنگ آمیزی گرم، تست­های بیوشیمیایی مانند کاتالاز، هیدرولیز پیرولیدونیل بتا نفتیل آمید و ایجاد کلونی­ های سیاه­رنگ روی بایل اسکولین آزید تایید هویت شدند. تست حساسیت آنتی­بیوتیکی به­روش کربی بایر برای تشخیص مقاومت انجام شد. نتایج: شیوع انتروکوک مقاوم به ونکومایسین 58 مورد (43 درصد) بود. فنوتیپ VanA 79/3 درصد، VanB 17/2 درصد و VanC 3/5 درصد بود. بین ناقل VRE و مصرف آنتی­بیوتیک ارتباط معنی­دار مشاهده شد (037/0= P) و 8/94 درصد افراد با کلونیزاسیون انتروکوک­های مقاوم به ونکومایسین سابقه مصرف آنتی­بیوتیک داشتند و این ارتباط در مصرف 4-3 نوع آنتی­بیوتیک (2/59 درصد) نسبت به 2-1 آنتی­بیوتیک (4/35 درصد) (009/0= P) و با مدت زمان بستری در بیمارستان (009/0= P) ارتباط معنی­داری نشان داد. بین کلونیزاسیون VRE و مصرف کورتون، وجود دیابت، سابقه بستری و نوع ICU ارتباط معنی­داری مشاهده نشد. نتیجه­ گیری: فاکتورهای خطر کولونیزاسیون VRE در مطالعه حاضر، مصرف آنتی­بیوتیک و مصرف 4-3 نوع آنتی­بیوتیک و افزایش طول مدت بستری در بیمارستان بود.